Uzależnienie jest problemem, który dotyka całą rodzinę oraz środowisko, w którym żyje uzależniony. Współuzależnienie natomiast to taki sposób przystosowania do nałogu bliskiej osoby, który powoduje cierpienie i szkody. Bliscy alkoholika, narkomana czy hazardzisty doświadczają wielu sprzecznych uczuć: od współczucia, troski, lęku o osobę uzależnioną, po złość, nienawiść i zobojętnienie. Żona, mąż czy siostra, starają się ze wszystkich sił zapanować nad nałogiem bliskiej osoby, ale efektem najczęściej jest tylko coraz większe poczucie bezradności i frustracji. Zdarza się, że stres spowodowany życiem w pobliżu osoby uzależnionej prowadzi do depresji, zaburzeń lękowych, chorób somatycznych (np. bóle głowy, mięśni, serca, żołądka), nerwicy. Może też prowokować do sięgania po środki przeciwbólowe i nasenne, co może także doprowadzić do uzależnienia.
Psychoterapia współuzależnienia pomaga uwolnić się z błędnego koła i skoncentrować na własnych potrzebach i celach. W trakcie terapii można również uzyskać informacje na temat mechanizmów uzależnienia i skorygować szkodliwe sposoby reagowania na nałogowe zachowania bliskiego. Terapia zwykle odbywa się w formie cotygodniowych sesji indywidualnych.